Chwast – każda roślina niepożądana z punktu widzenia gospodarki rolnej, która rośnie na polu uprawnym, łące, pastwisku itp. Chwasty szybko przystosowują się do danej uprawy, szybciej i bujniej rosną w porównaniu do roślin uprawnych.

Chwasty dzielimy na:

* segetalne – związane z uprawami, rosnące przede wszystkim na polach, wśród roślin uprawnych, niekiedy mogące przyczynić się do obniżenia plonu. Chwasty segetalne tworzą własne zbiorowiska roślinne, różne gatunki i ich kompozycje są związane z określonymi warunkami siedliska oraz z gatunkiem rośliny uprawnej. Do chwastów segetalnych należą np. chaber bławatek, kąkol polny, ostróżeczka polna, mak polny, mak piaskowy, kurzyślad polny.

* ruderalne – występujące przy osadach ludzkich, często w miejscach bogatych w azot, przy szopach, płotach itp. Rośliny te wywodzą się w dużej części z żyznych lasów łęgowych oraz azotolubnych okrajków. Tworzą własne zbiorowiska roślinne. Należą do nich np. łopian, pokrzywa.

* łąkowe – nie zjadane przez zwierzęta pasące się na łąkach i pastwiskach (np. pokrzywa, ostrożeń), trudno strawialne lub trujące (wilczomlecz) oraz rośliny pasożytnicze (szelężnik).

Chwasty polne w większości należą do archeofitów – roślin obcego pochodzenia, przywleczonych na nasze tereny wraz z nasionami roślin uprawnych.

Chwastami i ich zwalczaniem zajmuje się herbologia. Do zwalczania chwastów używa się metod biologicznych lub herbicydów.

Wiele chwastów to dziś rośliny ginące, niektóre (np. niektóre chwasty lnu) są już w Polsce wymarłe. Dlatego zarówno w Europie Zachodniej, jak i w niektórych regionach Polski prowadzi się dziś programy ochrony chwastów. Polegają one m.in. na tworzeniu kolekcji nasion, uprawach zachowawczych, a także propagowaniu mody na tzw. ogródki chwastów. Program ochrony chwastów prowadzi m.in. Klub Przyrodników.

Źródło: wikipedia.org

hastagi na stronie: